Αναζήτηση

Πλοήγηση

• Κοινότητες
• Συγγραφείς
• Έτος
• Τίτλοι
• Θέματα

Ο Χώρος μου

• Είσοδος

Η συντήρηση των μνημείων στην Ελλάδα - Μελέτη περίπτωσης: Η παραποίηση των τοιχογραφιών του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ

Ntoukakis Markos

Πλήρης Εγγραφή

---

Περίληψη

Στη μελέτη παρουσιάζονται οι διεθνείς αρχές για τη συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων με τις οποίες φαίνεται να είναι εναρμονισμένη η ελληνική νομοθεσία, σε σύγκριση με την πολιτική που εφαρμόζεται από τη “Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεότερων Μνημείων” (Δ.Σ.Α.Ν.Μ) του Υπουργείου Πολιτισμού, θεσμικά αρμόδια για τη συντήρηση και αποκατάσταση των Μνημείων στη χώρα με τις βέλτιστες πρακτικές. Άγνωστη παραμένει στο κοινό η θέσπιση διατάξεων που καθιστούν περιττή τη διεθνώς προβλεπόμενη διεπιστημονική συνεργασία για τη διασφάλιση της φυσικής ακεραιότητας των συντηρούμενων μνημείων της χώρας. Χωρίς τη διεπιστημονική συνεργασία και εποπτεία, οι όποιοι επιβλαβείς χειρισμοί μπορούν να αποκρύπτονται, γιατί τα πάσης φύσεως αρχεία του συντηρούμενου ή συντηρημένου μνημείου αποτελούν ισόβια πνευματική ιδιοκτησία του δημόσιου ή ιδιώτη συντηρητή που έχει ή είχε την ευθύνη συντήρησής τους και δημοσιεύονται από αυτόν. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι τα στοιχεία για τη συντήρηση των μνημείων καταγράφονται σε αυτοσχέδια φυλλάδια, τα οποία δεν αποτελούν δημόσια έγγραφα, δε λαμβάνουν αριθμούς πρωτοκόλλου, δεν κατατίθενται σε ένα δημόσιο αρχείο προσιτό στους ερευνητές, ενώ η αξιολόγηση μετά την παράδοση των έργων συντήρησης δεν υφίσταται ούτε ως διαδικασία. Κατά την ισχύουσα πρακτική, η ενημέρωση των ερευνητών και του κοινού γίνεται από τη Δ.Σ.Α.Ν.Μ σε ημερίδες και με αναρτήσεις στο you tube, στις οποίες τα έργα συντήρησης διαφημίζονται πάντα ως υποδειγματικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα. Χωρίς να παρέχεται στους ερευνητές και το κοινό η αναγκαία πρόσβαση στα όποια στοιχεία συλλέγονται και καταγράφονται αυτοδύναμα από το συντηρητή για αντικειμενική αξιολόγηση, η πολιτική αυτή συντηρείται για 40 χρόνια, με ορόσημο την ίδρυση του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Συντηρητών Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης (ΤΕΙ ΣΑΕΤ), νυν Τμήμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.Το ιστορικό εδραίωσης αυτής της πολιτικής παραμένει άγνωστο στο κοινό και διαφέρει ριζικά από το προβαλλόμενο αφήγημα της εξέλιξης της συντήρησης στην Ελλάδα, το οποίο διαμορφώθηκε, εξυπηρετεί και συντηρείται από μια σταθερή ομάδα ωφελούμενων, οι οποίοι εναλλάσσονται σε υψηλόβαθμες ή κρίσιμες θέσεις μεταξύ της Πανελλήνιας συνδικαλιστικής Ένωσης Συντηρητών Αρχαιοτήτων (Π.Ε.Σ.Α), της Δ.Σ.Α.Ν.Μ, του Τ.Ε.Ι Σ.Α.Ε.Τ και του ελληνικού τμήματος του ICOM. Στην παρούσα μελέτη, τεκμηριώνεται η εξέλιξη της συντήρησης μέσα από μια εναλλακτική ιστορική προσέγγιση, διαφοροποιούμενη από το κατεστημένο αφήγημα. Για πρώτη φορά, παρουσιάζονται οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, συνοδευόμενες από πλήρη και τεκμηριωμένα στοιχεία για το ιστορικό συντήρησης των τοιχογραφιών του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ από την Δ.Σ.Α.Ν.Μ. Όσα περιγράφονται για τη συντήρηση των 33 τοιχογραφιών του Θεόφιλου στα παρατιθέμενα έγγραφα, όσο απίστευτα και απίθανα και αν φαίνονται, είναι απολύτως αληθή και καταδεικνύουν το ως άνω γενικό πρόβλημα.Σκοπός της μελέτης είναι η αποκατάσταση των αξιών της συντήρησης, της ιστορικής αλήθειας, της τιμής της υπόληψης και της προσφοράς του προγενέστερου συντηρητή/ζωγράφου των τοιχογραφιών κ. Νίκο Κάιλα, της μνήμης του πρώην επιθεωρητή συντήρησης του ΥΠ.ΠΟ κ. Σταύρου Μπαλτογιάννη, και της μεγαλοσύνης του «αχμάκη» και «ακαμάτη» Θεόφιλου, o οποίος έζησε στην Ελλάδα που ο ίδιος δημιούργησε και απεικόνισε με την ευρηματική αφέλεια και το γινάτι ενός μικρού παιδιού.

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες