Η παρούσα εργασία έχει σκοπό τη μελέτη και τον βέλτιστο σχεδιασμό των ενέσεων στεγάνωσης υδροληπτικών έργων (φράγματα, λιμνοδεξαμενές κ.λπ.). Αρχικά πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με την επίδραση των υπόγειων νερών στην κατασκευή των υδροληπτικών έργων (φραγμάτων). Αναλύθηκαν οι μέθοδοι ταξινόμησης της βραχόμαζας (κατά Bieniawski, Barton και GSI) και η εφαρμογή τους σε εργασίες στεγανοποίησης. Ακολούθησε αναφορά των πλέον διαδεδομένων μεθόδων επί τόπου δοκιμών για την εκτίμηση της υδροπερατότητας των γεωλογικών σχηματισμών (Lugeon, Lefranc και Maag).Στη συνέχεια αναλύθηκαν οι κατηγορίες ενέσεων που μπορούν να εφαρμοστούν για τη στεγανοποίηση των σχηματισμών, σε κάθε τύπο έργου, ο εξοπλισμός που απαιτείται και οι πιέσεις που πρέπει να ασκηθούν σε κάθε σχηματισμό. Ακολούθως, αναλύεται ο σχεδιασμός και η πραγματοποίηση των ενέσεων εμποτισμού οι οποίες είναι και οι ενέσεις που έχουν τη συχνότερη εφαρμογή στα υδροληπτικά έργα (φράγματα και λιμνοδεξαμενές) και οι παράγοντες επίδρασης στην αποτελεσματικότητα.Με τη βοήθεια του λογισμικού πεπερασμένων στοιχείων Seep/W, προσομοιώθηκε η ροή του υπόγειου νερού σε φράγμα τυπικής διατομής κατασκευασμένο από κυλινδρούμενο σκυρόδεμα, σε γραφιτικό σχιστόλιθο και φυλλίτες με παρεμβολές χαλαζιτών. Μελετήθηκαν σενάρια για τον βέλτιστο σχεδιασμό των εργασιών στεγάνωσης που έχουν σχέση, με το βάθος της κουρτίνας τσιμεντενέσεων, την περατότητα του ενέματος και το ύψος του νερού από τον πυθμένα του φράγματος.Παρατηρήθηκε μείωση της απώλειας του νερού αυξάνοντας το βάθος της κουρτίνας τσιμεντενέσεων και του συντελεστή περατότητας του τσιμεντενέματος.