Το έργο με τίτλο Προσδιορισμός της συγκέντρωσης υδρογονανθράκων που εισέρχονται στη στήλη του νερού κατά την επιτόπια καύση του πετρελαίου στην επιφάνεια της θάλασσας από τον/τους δημιουργό/ούς Tsatsaba Vasiliki διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Βασιλική Τσατσαμπά, "Προσδιορισμός της συγκέντρωσης υδρογονανθράκων που εισέρχονται στη στήλη του νερού κατά την επιτόπια καύση του πετρελαίου στην επιφάνεια της θάλασσας", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελ
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.98824
Οι σύγχρονες ενεργειακές απαιτήσεις και η μαζική χρήση των υδρογονανθράκων σε διάφορες κατηγορίες της παραγωγής έχουν ως αποτέλεσμα την εξόρυξη μεγάλων όγκων πετρελαίου. Παρά τα υψηλά μέτρα προστασίας, οι κίνδυνοι διαρροών κατά την εξόρυξη ή τα ατυχήματα κατά την μεταφορά του πετρελαίου, μπορούν να προκαλέσουν τη δημιουργία πετρελαιοκηλίδων στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η αντιμετώπιση των πετρελαιοκηλίδων χρειάζεται να είναι άμεση, αφενός για τις σημαντικές φθορές που προκαλεί στο θαλάσσιο οικοσύστημα και αφετέρου για να μην εξαπλωθεί η ρύπανση. Οι συμβατικές μέθοδοι απορρύπανσης είναι φυσικές ή χημικές και η επιλογή της κατάλληλης μεθοδολογίας γίνεται ανάλογα με τη σύσταση του πετρελαίου, τα καιρικά φαινόμενα και τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε περιοχής. Στόχος της παρούσας διπλωματικής ήταν να εξεταστεί η επιτόπια καύση του πετρελαίου ως τρόπος αντιμετώπισης των πετρελαιοκηλίδων. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι εάν πραγματοποιηθεί υπό ευνοϊκές συνθήκες, δύναται να απομακρύνει μεγάλο όγκο πετρελαίου σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι παραμένουν στο θαλάσσιο οικοσύστημα υπολείμματα πετρελαίου, δηλαδή το άκαυστο πετρέλαιο, και παράγονται τοξικά παράγωγα τα οποία επιστρέφουν στην στήλη του νερού μέσω του καπνού της καύσης μετά από βροχόπτωση. Σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε), δημιουργήθηκε ένα πείραμα μεσόκοσμων. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε ώστε να προσδιοριστούν οι συγκεντρώσεις των υδρογονανθράκων σε συνθήκες πραγματικής καύσης. Οι δειγματοληψίες έγιναν σε τακτά χρονικά διαστήματα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας της καύσης. Οι υπολογισμοί των συγκεντρώσεων έγιναν με την χρήση αέριου χρωματογράφου με φασματοσκοπία μάζας (G.C./M.S.). Κατά την ανάλυση των δειγμάτων, στην περίπτωση των PAH (PAHs), παρατηρήθηκε αύξηση αμέσως μετά την καύση και σταδιακή μείωση μέχρι τη μέρα 14. Οι συγκεντρώσεις των κορεσμένων υδρογονανθράκων στους μεσόκοσμους καύσης και κατακρήμνισης δεν έδωσαν χρήσιμα αποτελέσματα μιας και οι συγκεντώσεις των συστατικών της καύσης καλύπτονταν από τις συγκεντρώσεις των μικροοργανισμών στο δείγμα. Τα μύδια που υπήρχαν στο μεσόκοσμο καύσης απεβίωσαν έως τη 10η μέρα του πειράματος. Συμπερασματικά, η αντιμετώπιση των πετρελαιοκηλίδων με επιτόπια καύση ενώ υπό τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να είναι αρκετά αποτελεσματική, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.