Η παγκόσμια κλιματική κρίση έχει αναδείξει την ευπάθεια των υδάτινων πόρων, οδηγώντας σε αυξημένη ξηρασία, εξάντληση των αποθεμάτων νερού και αυξημένη ζήτηση, ιδίως στην περιοχή της Μεσογείου. Βιομηχανίες, όπως οι ζυθοποιίες, που είναι υδροβόρες, αντιμετωπίζουν σημαντικές απειλές. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη βελτιστοποίηση της πρόσληψης από εναλλακτικές πηγές νερού για την ελαχιστοποίηση της εξάρτησης από το δημόσιο δίκτυο. Η έρευνα διεξήχθη σε μια μονάδα ζυθοποιίας στην Κρήτη, και διερευνά τη χρήση τεσσάρων εναλλακτικών πηγών νερού. Αναπτύσσεται ένα μοντέλο Γραμμικού Προγραμματισμού (LP) για την αποτελεσματική κατανομή των υδάτινων πόρων, ελαχιστοποιώντας το κόστος και τις περιβαλλοντικές συνέπειες, με σεβασμό στους περιορισμούς δυναμικότητας κάθε εναλλακτικής πηγής νερού. Ένας πρωτότυπος αλγόριθμος χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού, με ημερήσια δεδομένα που καλύπτουν 365 ημέρες, με αποτέλεσμα ημερήσιες και ετήσιες λύσεις.Ο αλγόριθμος αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστος στον εντοπισμό του ολικού βέλτιστου. Τα αποτελέσματα της μελέτης απέδειξαν ότι το ισοσταθμισμένο κόστος του νερού μπορεί να μειωθεί κατά περισσότερο από 10%, μειώνοντας ταυτόχρονα τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο (GHG) κατά περισσότερο από 25%. Το βέλτιστο σύστημα περιορίζει την πρόσληψη νερού από το δημόσιο δίκτυο μεγιστοποιώντας τη συμβολή των υπόγειων υδάτινων πόρων και ενός παρακείμενου ποταμιού. Η έρευνα αυτή οδηγεί σε ελπιδοφόρα αποτελέσματα και πρακτικές λύσεις για τις βιομηχανίες που έχουν υψηλές απαιτήσεις νερού, υπογραμμίζοντας την επείγουσα ανάγκη για προσαρμοστικές στρατηγικές ενόψει της κλιματικής αλλαγής. Η παρούσα μελέτη αποτελεί κρίσιμο σημείο αναφοράς για τις βιομηχανίες που στοχεύουν στην επίτευξη βιώσιμης και οικονομικά αποδοτικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων εν μέσω της διογκούμενης κλιματικής κρίσης.