Το έργο με τίτλο Η βιομηχανική συμβίωση ως δείκτης κυκλικής οικονομίας σε ελαιοτριβεία από τον/τους δημιουργό/ούς Krassas Andreas διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Ανδρέας Κρασσάς, "Η βιομηχανική συμβίωση ως δείκτης κυκλικής οικονομίας σε ελαιοτριβεία", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2023
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.97647
Τα ελαιουργεία στο νομό Χανίων αποτελούν σημαντικό μέρος της τοπικής οικονομίας και παράγουν υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο. Η περιοχή αυτή διαθέτει ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες και γεωγραφικά χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην ανάπτυξη των ελαιουργείων. Οι τοπικοί παραγωγοί επιδεικνύουν εξαιρετική επαγγελματική δεξιοτεχνία και φροντίζουν για τη διατήρηση της παράδοσης και της ποιότητας του προϊόντος. Τα απόβλητα των ελαιουργείων αποτελούν μια πρόκληση από περιβαλλοντικής άποψης, καθώς περιέχουν υπολείμματα ελαιοκάρπων και χημικά προϊόντα. Ωστόσο, μπορούν να εφαρμόζουν κυκλική οικονομία μέσω διαφόρων τεχνολογικών και διαδικαστικών μέτρων. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την ανακύκλωση των υπολειμμάτων για την παραγωγή βιολογικών λιπασμάτων ή τη χρήση τους ως πηγή ενέργειας μέσω βιομάζας. Η εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας στα ελαιουργεία μπορεί να μειώσει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα και να προάγει τη βιωσιμότητα του τομέα.Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάλυση της ροής υλικών και πληροφορίας επιλεγμένων επιχειρήσεων μεταποίησης ελαιόλαδου στον νομό Χανίων με χρήση της ανάλυσης κοινωνικών δικτύων στο πλαίσιο της βιομηχανικής συμβίωσης και της κυκλικής οικονομίας. Στην συνέχεια, μελετήθηκαν οι ιδιαιτερότητες, οι εξωτερικοί παράγοντες, δυνατά και αδύνατα σημεία για κάθε τύπου επιχείρησης. Με βάση την συγκεκριμένη ανάλυση επιχειρήθηκε ο στρατηγικός σχεδιασμός για την επίτευξη μεγίστου βαθμού βιομηχανικής συμβίωσης και προσδιορίστηκαν οι προϋποθέσεις για την μετάβαση σε κυκλικότερη παραγωγική λειτουργία. Αναλυτικότερα, προσδιορίστηκε πως το καταλληλότερο επιχειρηματικό μοντέλο για την μεγιστοποίηση του βαθμού της βιομηχανικής συμβίωσης αποτελεί η ύπαρξη ενός συντονιστή, ο οποίος μπορεί να είναι είτε μία ιδιωτική εταιρεία είτε ένας δημόσιος φορέας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο συντονιστής είναι για να ελέγχει τις εκροές των αποβλήτων καθώς και την παραγωγική διαδικασία τους. Με αυτό τον τρόπο, τα ελαιουργεία απλώς παραθέτουν τα απόβλητα τους σε ένα εξωτερικό φορέα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την εκμετάλλευση των αποβλήτων.