Πεδίο έρευνας της ερευνητικής εργασίας αποτελούν, εναπομείνασες ή αποκομμένες εδαφικές και βραχώδεις μορφές. Ο τρόπος στήριξης, τα μορφολογικά γνωρίσματα, η ισορροπία και η αρτιότητα της σύνθεσης των σχισμών του εδάφους, ακολουθούν πανομοιότυπα ιδανικά με αυτά της αρχιτεκτονικής διαχείρισης. Οι προκείμενες αμυχές δύνανται να φανερώσουν τις απαρχές της αρχιτεκτονικής, αποσαφηνίζοντας τις αξίες της, τόσο σε θεωρητικό πλαίσιο, όσο και σε πρακτικό, εντοπίζοντας την κοινή αντιμετώπιση και συνύπαρξη της καλλιτεχνικής αταξίας με την κατασκευαστική τάξη, που υπηρετούν και οι δύο περιπτώσεις. Σαν ένα αόρατο νήμα να συνδέει τους δύο κόσμους, τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει την συσχέτιση αυτών. Όμως, γιατί και πώς προκύπτει αυτή η ταύτιση; Με αφορμή το ποικιλόμορφο κρητικό τοπίο, επιχειρούμε να αποτυπώσουμε τα ίχνη που εγκολπώνονται στο αποτύπωμα εδαφικών φθορών, επανερμηνεύοντας δείκτες και σημεία αναφοράς του χώρου, της ύλης και του χρόνου. Η προσέγγιση αυτή αποτυπώνεται μέσω προσωπικής εικαστικής απόδοσης και μεταγραφής, αποσκοπώντας στην οικειοποίηση σκωριοτοπίων. Έτσι, καλλιεργείται η δημιουργική σκέψη και έκφραση καθώς οι έντονες αναφορές σε φαινομενολογικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις επιβεβαιώνουν την μέθοδο που ακλουθείται.