Στο νησί της Κρήτης συμπυκνώνεται μια εκπληκτική ποικιλία τοπίων, έχοντας το καθένα από αυτά τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο συγκρότησης. Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται τη διερεύνηση της εξαιρετικής συνάφειας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αρχιτεκτονική και ιδιαίτερα φυσικά τοπία της Κρήτης τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν την ιδέα του Υψηλού. Για τον σκοπό αυτό, γίνεται η ανάλυση αρχιτεκτονικών έργων σε θέσεις οι οποίες από μόνες τους, όπως έχουν προκύψει στους γεωλογικούς αιώνες, ενέχουν το χαρακτήρα του μεγαλείου και της υπέρβασης. Σε αυτές τις θέσεις, οι κατασκευές, ενδεχομένως, έρχονται να εντείνουν την αίσθηση του υπερβατικού συμπράττοντας με το δικό τους τρόπο στη διαμόρφωση του αισθήματος του δέους.