Ο οικισμός Ετιά στην Π.Ε. Λασιθίου, Κρήτης, αποτελούσε το σημαντικότερο φέουδο του οροπεδίου Αρμενοχανδράδων τη περίοδο της Ενετοκρατίας. Σήμερα ο οικισμός είναι εγκαταλελειμμένος και εκτεθειμένος στη φθορά του χρόνου. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να συγκροτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για το ιστορικό και πολεοδομικό παλίμψηστο του οικισμού καθώς και τις συνθήκες που οδήγησαν στην εγκατάλειψη του στις αρχές του 21ου αιώνα. Ο στόχος αυτός υλοποιείται από την ένωση των διαθέσιμων ιστορικών τεκμηρίων και από πρωτογενή επιτόπια έρευνα. Επιπρόσθετα, παρουσιάζονται σχέδια αποτύπωσης του οικισμού μέσα από τα οποία γίνεται καταγραφή και ανάλυση των στοιχείων που συμπληρώνουν την ιστορία και τη ταυτότητα του. Τέλος, υπό το πρίσμα της επανακατοίκησης του οικισμού αλλά και αντίστοιχων περιπτώσεων εγκαταλελειμμένων οικιστικών συνόλων γίνεται μελέτη παραδειγμάτων αποκατάστασης και επέκτασης. Κάθε περίπτωση που επιλέχθηκε, αντιμετωπίζει με διαφορετική προσέγγιση το ζήτημα της ένταξης νέων κτιρίων και επεμβάσεων στον υφιστάμενο ιστό.