Το έργο με τίτλο Ανάγκη Κόσμων, η επιβίωση ιδιότυπων συγκατοικήσεων, η περίπτωση των Χανίων από τον/τους δημιουργό/ούς Koutsoudi Smaragda διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Σμαράγδα Κουτσούδη, "Ανάγκη Κόσμων, η επιβίωση ιδιότυπων συγκατοικήσεων, η περίπτωση των Χανίων", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2022
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.94020
Η παρούσα ερευνητική εργασία εξερευνεί τις διαφαινόμενες πρακτικές και εμπειρίες του χώρου που πραγματώνονται σε «μικρές συγκατοικήσεις», σε νεαρό ηλικιακό φάσμα, στη σύγχρονη συνθήκη της κατοίκησης και επικεντρώνεται στην πόλη των Χανίων. Θέτει το ερώτημα του πως η αρχιτεκτονική θα ανταποκριθεί στα μεταβαλλόμενα πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά και οικονομικά συμβάντα της εποχής, ενώ το πλαίσιο της συλλογικής κατοίκησης παρατηρείται ότι διαδίδεται όλο και περισσότερο σαν πρακτική, προσφέροντας λύση στο ζήτημα της στέγασης. Μέσα στη διαδικασία της κοινωνικής παραγωγής παράγεται και ο χώρος, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ο άνθρωπος μετασχηματίζει τον εαυτό του, τη συνείδησή του και την κοινωνία. Κάθε διαδικασία παραγωγής είναι εν γένει διαδικασία μάθησης. Αν λάβουμε υπόψη πως η αρχιτεκτονική παράγεται για τους χρήστες της είναι εύλογο να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά τους, τις πρακτικές τους και τον τρόπο χρησιμοποίησης του χώρου για να αποκρυπτογραφήσουμε ανάγκες και επιθυμίες και πιθανώς να μάθουμε νέους τρόπους να ζούμε μαζί και να σχεδιάσουμε νέα μοντέλα κατοίκισης για τις νέες και συνεχώς μεταλλασσόμενες συνθήκες.Στόχος της ερευνητικής εργασίας αποτελεί η μελέτη της επιβίωσης των αντισυμβατικών ή ιδιότυπων μοντέλων συγκατοίκησης καθώς και του κοινωνικού πλαισίου στο οποίο αυτές εντοπίζονται, με στόχο την κατανόηση και ανάλυση ώστε αυτά τα μοντέλα κατοίκησης να συμβάλλουν στην μελέτη του οικείου χώρου, τόσο στην υλική του διάσταση όσο και στην ανίχνευση των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των χρηστών.Οι συμμέτοχοι των συγκατοικήσεων αποτελούν τους ενεργούς χρήστες του χώρου και μέσα από την αντίληψή τους γι’ αυτόν μπορούμε να κατανοήσουμε την χωρική πρακτική και την καθημερινότητά τους ως ένα ζωντανό συνεχώς δημιουργούμενο και διαπλεκόμενο ενέργημα που μεταφράζεται σε υλική πραγματικότητα.