Παντελής Διακουμάκης, ''Αξιοποίηση απόβλητου υλικού κατά τη διαδικασία κοπής και επεξεργασίας λίθων'', Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάδα, 2022
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.93587
Οι βιοτεχνίες κοπής και επεξεργασίας πέτρας και μαρμάρου παράγουν μεγάλες ποσότητες αποβλήτων, ικανές να προκαλέσουν περιβαλλοντικά προβλήματα.Στο πλαίσιο της παρούσας ερευνητικής εργασίας γίνεται διερεύνηση της αξιοποίησης και διαχείρισης του απόβλητου υλικού που προκύπτει κατά τη διαδικασία κοπής και επεξεργασίας της πέτρας. Η ανάλυση γίνεται υπό το πρίσμα της μορφοποίησης, συνδεσιμότητας και εφαρμογής του με άλλα υλικά, αδρανή και κονίες, προκειμένου η συνεργασία των παραπάνω να μπορέσει να δημιουργήσει προϊόν ικανό προς χρήση, με το λιγότερο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.Στο πρώτο μέρος της εργασίας γίνεται αναφορά στον σύγχρονο τρόπο κοπής και επεξεργασίας λίθου και μαρμάρου, τη διαδικασία διαχωρισμού του προϊόντος, του νερού και των αποβλήτων διαφορετικής κοκκομετρικής διαβάθμισης. Εκτενέστερα εξετάζεται ο τύπος των αποβλήτων που αφορά στην επεξεργασία, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει μέρος της σύνθεσης για τη δημιουργία κονιάματος νέας σύνθεσης ή τεχνητού λιθοσώματος.Στην συνέχεια γίνεται μία αναφορά στην έννοια των κονιαμάτων και των συνθετικών μερών που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν στην συγκεκριμένη εργασία.Η επόμενη ενότητα είναι η πειραματική που ξεκινάει από την στιγμή που το υλικό απόβλητο έχει μεταφερθεί στα εργαστήρια, για μελέτη, διαχωρισμό, εργαστηριακές αναλύσεις, με σκοπό τη διεξαγωγή αποτελεσμάτων. Αυτά θα μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα, εάν το υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί, το αποτέλεσμα να καθιστά το νέο υλικό εφαρμόσιμο και λειτουργικό ως στοιχείο τοιχοποιίας κτίσματος (πλίνθο, κονίαμα, στοιχείο επικάλυψης τοίχου ή δαπέδου), που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να δώσει μορφή σε ένα κτήριο, επάνω ή μέσα σε αυτό.Σύμφωνα με τις παραπάνω περιπτώσεις διαχωρίζεται το εργαστηριακό μέρος σε τρεις ενότητες.Έλεγχος του αποβλήτου υλικού ως κονίαμα.Έλεγχος του απόβλητου υλικού ως λιθόσωμα.Έλεγχος του απόβλητου υλικού ως πλακίδιο.Κατά τη δημιουργία κονιαμάτων διαφορετικών συνθέσεων στα πλαίσια του εργαστηριακού μέρους της εργασίας, χρησιμοποιήθηκαν αδρανή θραυστά, νταμαρίσια άμμο, ψηφίδα και γαρμπίλι αλλά και πυρίμαχα προϊόντα ανακύκλωσης όπως αλουμίνα διαφορετικών τύπων και κοκκομετρίας, συγκολλητικές κονίες τσιμέντο λευκό και μαύρο, άσβεστος, ποζολάνη, μετακαολίνης, γύψος, υδραυλική άσβεστο (NHL 3,5) και φυσικές ώχρες και πηλόχωμα για αισθητικό σκοπό. Από τις πρώτες συνθέσεις επιλέχθηκαν για μετέπειτα εργαστηριακούς ελέγχους, εκείνες που έδωσαν κατάλληλα αποτελέσματα σε ποσοστό συρρίκνωσης, εργασιμότητας και συνεκτικότητας υλικού. Στη συνέχεια σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν ειδικές ξύλινες μήτρες για την χύτευση των δειγμάτων προς μελέτη, ξεχωριστές για κάθε μία από τις τρεις πειραματικές ενότητες.Οι μέθοδοι ελέγχου είναι η αντοχή σε θλίψη και κάμψη των κονιαμάτων, πορώδες, υδατοαπορροφητικότητα, και εφαρμογή υλικού επιφάνειας σε εξωτερικό περιβάλλον, για την παρακολούθηση της συμπεριφοράς του κονιάματος σε πραγματικές συνθήκες. Τα συμπεράσματα που προέκυψαν σύμφωνα με τους ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν στις τρεις εργαστηριακές ενότητες είναι: Η ικανοποιητική σύσταση σύνθεσης κονιάματος που το καθιστά ικανό για χρήση αρμολογήματος ή επιχρίσματος (1η -εργαστηριακή ενότητα) και η καταλληλόλητα χρήσης του για κατασκευή πλακιδίων εσωτερικού χώρου (για δάπεδο ή επένδυση κατακόρυφης επιφάνειας) και για κατασκευή συνθέσεων εσωτερικού χώρου (3η -εργαστηριακή ενότητα). Η κατανόηση της έκτασης των προβλημάτων που δημιουργούνται από την μακροχρόνια χρήση βιομηχανικών προϊόντων και υλικών στο φυσικό περιβάλλον, το μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, η προσπάθεια για μετάβαση γραμμικής οικονομίας σε μοντέλο κυκλικής οικονομίας, αποτέλεσαν κινητήριο μοχλό της συγκεκριμένης ερευνητικής εργασίας, εστιάζοντας στην ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση, χρήση αποβλήτων υλικών, χρήση (κατά το δυνατόν) υλικών με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας κατά την επεξεργασία τους, που αποσκοπεί σε μία ακίνδυνη και πιο αρμονική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον.