Μία συνομιλία μεταξύ τοπίου και κατασκευής.Επανεξετάζοντας στοιχεία ανώνυμης αρχιτεκτονικής: το παράδειγμα του ημινομαδικού συστήματος κτηνοτροφίας στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού.
Το έργο με τίτλο Μία συνομιλία μεταξύ τοπίου και κατασκευής.Επανεξετάζοντας στοιχεία ανώνυμης αρχιτεκτονικής: το παράδειγμα του ημινομαδικού συστήματος κτηνοτροφίας στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού. από τον/τους δημιουργό/ούς Seferli-Frantzi Kondylia διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Κονδυλία Σεφερλή-Φραντζή, "Μία συνομιλία μεταξύ τοπίου και κατασκευής.
Επανεξετάζοντας στοιχεία ανώνυμης αρχιτεκτονικής: το παράδειγμα του ημινομαδικού συστήματος κτηνοτροφίας στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού.
", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχν
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.91192
“Ενώ γύρω μας όλα αλλάζουν, τα αρχέτυπα παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στον χρόνο, ως προς τα υλικά, τον τρόπο κατασκευής και την φόρμα, για να εξυπηρετούν άμεσες ανάγκες”1. “Τα μαντριά, παρότι χώροι μελλοθανάτων, φαίνεται να αποτελούν δοχεία ζωής προσαρμοσμένα με μοναδικό τρόπο στο τοπίο, με καλό προσανατολισμό και αερισμό, φυσικά υλικά και μια απλότητα στη δομή τους”2.Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αφετηρία την κατανόηση της σημαντικότητας αυτών των κατασκευών στην πάροδο του χρόνου, ως ενεργά στοιχεία ανώνυμης αρχιτεκτονικής. Κύρια εργαλεία καθίστανται, η χαρτογράφηση, η έρευνα πεδίου και οι βιβλιογραφικές αναφορές. Μέσα απο την κατανόηση των παραμέτρων όσον αφορά στην τοποθεσία, στην κατασκευή και στη λειτουργία τους, προκύπτουν οι σχεδιαστικές αρχές, ευέλικτες στην εποχικότητα της λειτουργίας, καθώς η, ανάλογα με την εποχή μετακίνηση των κοπαδιών, είναι αναγκαία. Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι να προτείνει τις συνθήκες συνέχειας και επαναπροσδιορισμού του τύπου αυτής της δραστηριότητας. Προτείνεται ένα σύγχρονο μοντέλο ημινομαδικού συστήματος κτηνοτροφίας, διασφαλίζοντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των ζώων και του κτηνοτρόφου, διατηρώντας μια σχέση ενσωμάτωσης της κατασκευής στο τοπίο, σε αντιδιαστολή με τις μεγάλες μονάδες μαζικής κτηνοτροφικής παραγωγής. Σε επιλεγμένες τοποθεσίες του Παρνασσού χωροθετείται ένα σύστημα μαντριών, μία χειμερινή και μία θερινή, με κοινές σχεδιαστικές αρχές και προσαρμογή στις εκάστοτε γεωμορφολογικές και κλιματικές συνθήκες.