Το έργο με τίτλο Σύνθεση και χαρακτηρισμός νανο-δομημένων καταλυτικών συστημάτων βασισμένων σε οξείδιο του δημητρίου (CeO2): σχέσεις δομής-δραστικότητας από τον/τους δημιουργό/ούς Lykaki Maria διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Μαρία Λυκάκη, "Σύνθεση και χαρακτηρισμός νανο-δομημένων καταλυτικών συστημάτων βασισμένων σε οξείδιο του δημητρίου (CeO2): σχέσεις δομής-δραστικότητας", Διδακτορική Διατριβή, Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2021
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.89653
Ο ορθολογικός σχεδιασμός και η ανάπτυξη αποτελεσματικών και συνάμα οικονομικών καταλυτικών συστημάτων για ενεργειακές και περιβαλλοντικές εφαρμογές αποτελεί τον κύριο ερευνητικό πυλώνα στον τομέα της ετερογενούς κατάλυσης. Προς αυτή την κατεύθυνση, στόχο της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτελεί η ανάπτυξη νανο-δομημένων καταλυτικών συστημάτων, απαλλαγμένων ευγενών μετάλλων, όπως μετάλλων μετάπτωσης υποστηριγμένων σε οξείδιο του δημητρίου (MxOy/CeO2, όπου M: Cu, Co, Fe, Ni), μέσω κατάλληλης τροποποίησης/βελτιστοποίησης σημαντικών σχεδιαστικών παραμέτρων, όπως αυτές του μεγέθους, του σχήματος και της ηλεκτρονιακής κατάστασης.Η παρούσα διδακτορική διατριβή ανέδειξε τον ρόλο κλειδί της μορφολογίας του φορέα και της επιφανειακής ενίσχυσης στις ιδιότητες στερεάς κατάστασης καθώς και στις αλληλεπιδράσεις μετάλλου-φορέα. Ειδικότερα, η κατάλληλη τροποποίηση του μεγέθους, του σχήματος και της ηλεκτρονιακής κατάστασης βρέθηκε να επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τόσο τη δραστικότητα των ενεργών κέντρων όσο και τη διεπιφανειακή ενεργότητα (π.χ. μέσω του σχηματισμού κενών θέσεων οξυγόνου και της υποβοήθησης των οξειδοαναγωγικών αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στο μέταλλο και το φορέα) συνεισφέροντας συνεργιστικά προς την ανάπτυξη ιδιαίτερα ενεργών υλικών. Η προτεινόμενη προσέγγιση βελτιστοποίησης οδήγησε σε εξαιρετικά ενεργά και σταθερά καταλυτικά υλικά χαμηλού κόστους κατά την επιτέλεση σημαντικών αντιδράσεων, όπως η οξείδωση του CO, η διάσπαση του Ν2Ο και η υδρογόνωση του CO2, κατατάσσοντάς τα μεταξύ των πλέον ενεργών υλικών εν συγκρίσει με την τρέχουσα ερευνητική στάθμη. Το γενικό πλαίσιο βελτιστοποίησης που ακολουθείται στην παρούσα διδακτορική διατριβή μπορεί να παρέχει τις σχεδιαστικές αρχές προς την ανάπτυξη μεταλλοξειδίων χαμηλού κόστους για ποικίλες ενεργειακές και περιβαλλοντικές εφαρμογές, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο προς τη μείωση της φόρτισης σε ευγενή μέταλλα καταλυτικών συστημάτων βασισμένων σε αυτά.