Το έργο με τίτλο Συναρμογές μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Αθήνας: Επέκταση του αρχαιολογικού μουσείου του Κεραμεικού μέσω του επαναπροσδιορισμού του δημόσιου χώρου από τον/τους δημιουργό/ούς Fouskas Petros, Kyriakopoulou Panagiota διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Πέτρος Φούσκας, Παναγιώτα Κυριακοπούλου, "Συναρμογές μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Αθήνας: Επέκταση του αρχαιολογικού μουσείου του Κεραμεικού μέσω του επαναπροσδιορισμού του δημόσιου χώρου", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2021
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.89550
Ο Κεραμεικός ήταν μία από τις σημαντικότερες ακραίες συνοικίες της αρχαίας Αθήνας. Το Θεμιστόκλειο Τείχος τον χώριζε σε δύο τμήματα, τον «Έσω» και τον «Έξω». Ο «Έξω» Κεραμικός αποτελούσε το νεκροταφείο της πόλης και ο «’Εσω» περιοχή κατοικίας και εμπορίου κεραμικών ειδών. Ήδη από την αρχαιότητα ο Κεραμεικός ήταν μία μεταβατική ζώνη μεταξύ του Άστυ και της υπαίθρου, σήμερα των δυτικών περιοχών της ευρύτερης Αθήνας. Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να διαχειριστεί τρία επίπεδα σχεδιασμού. Το πρώτο, αφορά την συνάντηση της αρχαίας με την σύγχρονη πόλη μέσω συμβολικών, αλλά και χωρικών συνδέσεων. Το δεύτερο, επαναπροσδιορίζει την μετάβαση μεταξύ του πυκνοδομημένου αστικού ιστού με την συνοικία του Γκαζιού, εντείνει τις χωρικές συνδέσεις μεταξύ της περιοχής μελέτης με το αστικό συγκείμενο και τις θεάσεις με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Αττικού τοπίου. Την ίδια στιγμή, επιχειρείται η δημιουργία της «Τρίτης» Πλατείας των Αθηνών (Πλατεία Κέκροπος) με στόχο την θεωρητική «ολοκλήρωση» του πολεοδομικού σχεδίου της πόλης, αλλά σημαντικότερα, την ανάδειξη του χαμένου αστικού χαρακτήρα του Κεραμεικού. Το τρίτο επίπεδο, σχετίζεται με την αρχιτεκτονική κλίμακα του σχεδιασμού, προτείνοντας την ανάδειξη του Αρχαιολογικού Μουσείου του Κεραμεικού και την επέκτασή του, νότια αυτού. Η τοποθέτηση και ο σχεδιασμός του Μουσείου ενσωματώνει τις παραπάνω προθέσεις, αναθεωρεί την σχέση της νέας κατασκευής με το ιστορικό απόθεμα και προβάλλει την ικανότητα της αρχιτεκτονικής να επιλύσει αστικά ζητήματα.