Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται η εκμετάλλευση υφιστάμενου χώρου και η δημιουργία νέου θέτοντας ως στόχο να μετατρέψει το άτομο, την αδιαφορία και την έλλειψη βαρύτητας της πρόσφατης τεχνολογικής κατασκευής σε μια θετική εμπειρία του χώρου, του τόπου και του νοήματος διατηρώντας ταυτόχρονα τον απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.Γίνεται χρήση της αντανάκλασης, των διαβαθμίσεων της διαφάνειας, της επικάλυψης, της αντιπαράθεσης και των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων για να δημιουργηθεί μια αίσθηση βάθους στο χώρο, καθώς και λεπτών και μεταβαλλόμενων αισθήσεων κίνησης και φωτός. Σε έναν και μόνο χώρο μπορεί να υπάρχουν πολλαπλά περιβάλλοντα συμπεριφοράς σε διαφορετικές στιγμές. Αναφορικά με το τι βιώνουμε σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αυτός αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας μας και καθορίζεται σε συνάρτηση με τους ανθρώπους που ζούνε μέσα σε αυτόν. Έτσι, όπως αναφέρει και ο Canter (1988), τα συναισθήματα που ένα άτομο αποκτά για το χώρο είναι συστατικό της έννοιας «χώρος», και μπορούν να καταγραφούν με τη μελέτη που αφορά στην ικανοποίηση του, καθώς και στη θέληση που εκφράζει για συχνές επισκέψεις στο χώρο αυτό. Επομένως ο χώρος καθορίζει και την κατανόηση των ανθρώπινων εμπειριών και συμπεριφορών και επιτρέπει τη δημιουργία πλέον ενός «πολυχώρου» που ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε μοντέλο χρήστη.