Με το πέρασμα των αιώνων, τα ιστορικά κονιάματα αποδείχθηκαν ότι είχαν διάρκεια και ότι ήταν συμβατά με τα ιστορικά δομικά στοιχεία. Για αυτό ο σχεδιασμός υλικών αποκατάστασης θα πρέπει να προσεγγίζεται μέσω της προσομοίωσης και συμβατότητας με τα ιστορικά υλικά. Στόχος λοιπόν της εργασίας αυτής είναι η διερεύνηση της δυνατότητας αντικατάστασης όσων κονιαμάτων νεώτερων ή ιστορικών παρουσίασαν φθορές με νέα συμβατά κονιάματα ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι φθορές λόγω αλάτων και ασυμβατότητας πετρώματος – κονιάματος. Επίσης στα υδραυλικά κονιάματα αποκατάστασης θα προστεθεί μία ισχυρή ποζολάνη, ο μετακαολίνης, για εξασφάλιση μέγιστης συμβατότητας και ανθεκτικότητας με τα ιστορικά υλικά. Επιγραμματικά, η παρούσα έρευνα περιλαμβάνει την σύνθεση υδραυλικών και ποζολανικών κονιαμάτων στο εργαστήριο, την καταγραφή των μηχανικών αντοχών τους σε συνθήκες μονοαξονικής κάμψης και θλίψης, καθώς και τον προσδιορισμό των υγρομετρικών χαρακτηριστικών των δοκιμίων με τη δοκιμή της τριχοειδούς αναρρίχησης. Ταυτόχρονα η εργασία αυτή σκοπεύει στην αρχειοθέτηση, καταγραφή και οργάνωση των δεδομένων για την σύνθεση κονιαμάτων, ώστε μαζί με τα δοκίμια που θα παραμείνουν προς μελέτη στο εργαστήριο να αποτελέσουν βάση για συνέχεια της έρευνας στο μέλλον.