Το έργο με τίτλο Αναγνώσεις του Πραγματικού στη Σύγχρονη Σκέψη και Αρχιτεκτονική: η στροφή προς το χωρικό αντικείμενο από τον/τους δημιουργό/ούς Papadopoulos Triantafyllos διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Τριαντάφυλλος Παπαδόπουλος, "Αναγνώσεις του Πραγματικού στη Σύγχρονη Σκέψη και Αρχιτεκτονική: η στροφή προς το χωρικό αντικείμενο", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2019
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.83402
Στόχος της συγκεκριμένης ερευνητικής εργασίας είναι η εύρεση και η καταγραφή των νέων τρόπων αναγνώρισης και ανάλυσης της κοινωνικής και δομικής πραγματικότητας στη σύγχρονη εποχή. Θεωρητική βάση αποτελεί η σκέψη των Gilles Deleuze και Felix Guattari, που κατά το τέλος του 20ου αιώνα επηρέασε πλήθος ερευνητών και αρχιτεκτόνων και αποτέλεσε το εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη νέων θεωριών και την αναδιαμόρφωση παλαιοτέρων μέσω νεών θεωρητικών φίλτρων. Στην πρώτη ενότητα προσεγγίζεται η θεωρία του νεοπραγματισμού υπό την οπτική του John Rajchman, όπου χρησιμοποιώντας το διάγραμμα ως το βασικό αναλυτικό του εργαλείο κατάφερε να ορίσει ένα νέο θεωρητικό λεξιλόγιο, το οποίο εν συνεχεία χρησιμοποίησαν οι Ολλανδοί αρχιτέκτονες για να θέσουν με τη σειρά τους, τους αρχιτεκτονικούς όρους αστικής ανάλυσης και σχεδιασμού τους. Τα δομικά αποτελέσματα των νέων αυτών όρων αναλύονται στη συνέχεια, μέσω της καταγραφής χαρακτηριστικών αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων που παρουσιάζουν σημεία επαφής με το θεωρητικό υπόβαθρο της αναλυτικής θεωρίας του Rajchman και που συνέβαλλαν στη διαμόρφωση της αισθητικής του ‘Δεύτερου Ολλανδικού Μοντερνισμού’. Στη δεύτερη ενότητα της εργασίας, παρουσιάζονται δύο παρακλάδια μίας σύγχρονης θεωρητικής προσέγγισης, η θεωρία των συναρμογών (Manuel DeLanda) και η αντικειμενοστραφής οντολογία (Graham Harman). Το χαρακτηριστικό που καθιστά τις νέες αυτές σκέψεις ως θεωρητικά ενδιαφέρουσες είναι η στροφή τους προς τον επαναπροσδιορισμό της σημαντικότητας του αντικειμένου ως το βασικό εργαλείο ανάγνωσης και επεξεργασίας της πραγματικότητας, καταργώντας μία από τις κλασσικότερες φιλοσοφικές σταθερές, την κυριαρχία του υποκειμένου -ανθρώπου έναντι του κόσμου στον οποίο δρα και υπάρχει. Τέλος, γίνεται μία προσπάθεια προσέγγισης του αντικατοπτρισμού των μεταουμανιστικών θεωριών στην αρχιτεκτονική σκέψη μέσα από την επίπεδη οντολογία, της οποίας τα θεωρητικά και αισθητικά χαρακτηριστικά εισάγει ο Tom Wiscombe, η αναγνώριση και καταγραφή των οποίων αποτελεί το τελευταίο μέρος της συγκεκριμένης εργασίας.