Αναζήτηση

Πλοήγηση

• Κοινότητες
• Συγγραφείς
• Έτος
• Τίτλοι
• Θέματα

Ο Χώρος μου

• Είσοδος

Το αρχιτεκτόνημα σε εξέλιξη διαρκώς επαναλαμβάνεται: τα δίδυμα έργα των Piranesi-Hilberseimer

Nika Adamantia, Gyftopoulos Christos

Πλήρης Εγγραφή

---

Περίληψη

Η εργασία αυτή επιχειρεί να διερευνήσει το μοντέρνο αρχιτεκτόνημα αλλά μαζί και τις αντιφάσεις του, όταν η ιδέα αυτού λαμβάνει σχήμα. Το μοντέρνο αρχιτεκτόνημα αναγνωρίζεται στην ιδέα της ουτοπίας του M. Tafuri, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο του Architecture and Utopia: Design and Capitalist Development. Αυτή ερμηνεύεται ως μια τάση πραγματοποιήσιμη από μόνη της, που μπορεί να αναπτύσσει ελεύθερα τον εαυτό της. Σε αυτή την κατεύθυνση, για να νοηθεί το αρχιτεκτόνημα μια διεργασία σε εξέλιξη πρέπει να αποτελεί ένα ον ανεξάρτητο, «προικισμένο να αναθεωρεί τους συσχετισμούς της δομής του προκειμένου να τους ανακτά σε διαφορετικό και υψηλότερο επίπεδο». Με άλλα λόγια, να λειτουργεί σε δύο επίπεδα: να συνιστά το αποτέλεσμα συσχετισμών και ταυτόχρονα την αιτία αυτών. Στον βαθμό που κάθε ανεξάρτητη αρχιτεκτονική παρέμβαση διαδέχεται την προηγούμενη και την αναθεωρεί, η εξέλιξη εκδηλώνεται στη ποιοτική διαφορά τους. Έτσι αυτή μετουσιώνεται σε μελέτη για την διαρκή ανακατασκευή του αρχιτεκτονικού συνόλου, αποκτά δηλαδή πολεοδομικό χαρακτήρα. Στην πόλη αναγνωρίζεται το δράμα της αρχιτεκτονικής, καθώς απόρροια της επιθυμίας της για διαρκή εξέλιξη είναι η επιστροφή στην καθαρή της μορφή, σε φόρμα χωρίς ουτοπία. Συγχρόνως λοιπόν, το αρχιτεκτόνημα θα διερευνηθεί ως μια πρακτική εξάλειψης οποιασδήποτε διαφοράς. Η αρχιτεκτονική μελέτη σε αυτή την κατεύθυνση αναπαριστά δύο διεργασίες: μία σε εξέλιξη και μια σε επανάληψη.Για την αναγνώριση αυτής της πολεοδομικής μελέτης ανατρέχουμε στις στιγμές γέννησης και θανάτου της νεωτερικότητας όπως τη χρονολογεί ο M. Tafuri από τον Διαφωτισμό μέχρι το Μοντερνισμό. Αναλόγως, διερευνούνται οι έννοιες του μοντέλου και του εμπορεύματος, για την ανάδυση του αρχιτεκτονικού αντικειμένου με διττό τρόπο. Στην παρούσα ερευνητική εργασία παρουσιάζουμε αρχικά μοντέλο και εμπόρευμα ικανά να αναπτύσσουν διαρκώς την δομή τους, όταν από υλικές αναπαραστάσεις μιας αρχής μετουσιώνονται τα ίδια σε αρχές για την παραγωγή τους. Όμως, στην προσεχή εκδήλωση τους στον αστικό χώρο, ενώ εμφανίζονται ως πρότυπα για την ανακατασκευή του, οι πόλεις που φανερώνουν τα καθαιρούν από κάθε αυτονομία, έτσι που μοντέλο και εμπόρευμα δύναται απλά να επαναλαμβάνουν την δομή τους.

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες