Για ποιο λόγο οι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν κάτω από τη γη και όχι πάνω σ' αυτήν; Να δημιουργήσουν κτίσματα που προκύπτουν αφαιρετικά και όχι προσθετικά; Στα πλαίσια της παρούσας ερευνητικής εργασίας στρέφω την προσοχή μου στην αρχιτεκτονική εκείνης της κατηγορίας κτιρίων που αλληλεπιδρούν με το έδαφος τόσο ώστε να γίνονται αντιληπτά ως ένα, τα υπόσκαφα. Η γη γίνεται αρχιτεκτονική και η αρχιτεκτονική υποκλίνεται στη γη, το αρχιτεκτόνημα διαμορφώνεται σε τοπίο και το τοπίο το αντίστροφο. Στρέφοντας το βλέμμα στο παρελθόν αναζητώ τους παράγοντες και τα αίτια που οδήγησαν τους ανθρώπους στα σπλάχνα της γης, εντοπίζοντας κοινά γνωρίσματα, τρόπους και υλικά, προσπαθώντας να εισέλθω έστω και για λίγο στην σκέψη των δημιουργών και να κατανοήσω τους σκοπούς τους. Η περιπλάνηση συνεχίζεται στο παρόν, σε σύγχρονα παραδείγματα υπόσκαφης αρχιτεκτονικής, όπου απαιτείται μια προσεκτικότερη ανάγνωση στους λόγους που σήμερα ένας αρχιτέκτονας επιλέγει να βυθίσει το κτίριο μέσα στη γη και αναδύεται το ερώτημα: οι υπόσκαφες δομές συστήνουν εν τέλει λύσεις που ανταποκρίνονται σε σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας ή απλά αποτελούν μια πετυχημένη φόρμουλα η οποία επικαλύπτει μια πιθανή έλλειψη μορφολογικής έκφρασης στη σύγχρονη αρχιτεκτονική;