Η παρούσα διατριβή προτείνει ένα πλαίσιο εφαρμογής για την αξιολόγησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με απώτερο σκοπό την επιτυχία των φοιτητών και γενικότερα τη βελτίωση της μαθησιακής και εκπαιδευτικής τους εμπειρίας. Για να επιτευχθεί η αποτελεσματικότητα του πλαισίου, έχουν ληφθεί υπόψη θεωρίες από τη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας, μοντέλων αλλαγής και συμπεριφοράς, καθώς επίσης και γνωστικά, ψυχομετρικά και παιδαγωγικά μοντέλα.Για τη διαμόρφωσή του πλαισίου χρησιμοποιήθηκαν πηγές από τη διεθνή βιβλιογραφία, μελέτες εφαρμογής των πλαισίων αξιολόγησης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και δεδομένα που προέκυψαν από συνεντεύξεις και τις έρευνες που διεξήχθηκαν για τις ανάγκες της παρούσας διατριβής (στις ΜΟΔΙΠ των ΑΕΙ/ΤΕΙ, στους ακαδημαϊκούς και στους φοιτητές), οι οποίες αποσκοπούσαν συν τοις άλλοις στον εντοπισμό των προβλημάτων και γενικότερα στην αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης για τις διαδικασίες αξιολόγησης των ελληνικών πανεπιστημίων, αλλά και στην προσαρμογή των διεθνών πρακτικών στα ελληνικά δεδομένα και τον εντοπισμό του επιπέδου της κουλτούρας ποιότητας στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα.Στα ελληνικά πανεπιστήμια τα ερωτηματολόγια αξιολόγησης των μαθημάτων που διανέμονται στους φοιτητές αποτελούν τον πιο συνηθισμένο τρόπο για την αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και είναι από τα πιο λογικοφανή εργαλεία, καθώς οι φοιτητές είναι οι άμεσοι λήπτες του διδακτικού έργου (McKeachie, 1997; Kwan, 1999). Επιπλέον, είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να εισάγουν τα Πανεπιστήμια διαδικασίες διασφάλισης ποιότητας (Sursock, 2011) και αποτελούν ένας από τους μηχανισμούς δέσμευσης των φοιτητών για τη βελτίωση της διδασκαλίας και της εκπαιδευτικής διαδικασίας (The Quality Assurance Agency for Higher Education, 2014).Όμως η διαδικασία αξιολόγησης των μαθημάτων, είναι η διαδικασία που αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα κυρίως λόγω της ομολογουμένως, από όλους τους αρμόδιους των ΜΟΔΙΠ (Μονάδα Διαχείρισης Ολικής Ποιότητας) των ΑΕΙ/ΤΕΙ, πολύ χαμηλής συμμετοχής των φοιτητών σε αυτήν, την αδυναμία στα πληροφοριακά συστήματα συλλογής δεδομένων και τη διαπίστωση της ΑΔΙΠ (2017) ότι τα συστήματα ΔΠ στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία, καθώς δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, σε σύγκριση με τα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Οι προκλήσεις αυξάνονται για την ελληνική πραγματικότητα περισσότερο, εάν συνδυαστούν με την υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης από τα πανεπιστήμια, η οποία οφείλεται στην ανυπαρξία μιας διαχρονικής, σταθερής εθνικής πολιτικής για την παιδεία και στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, που έχει ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση των προσλήψεων σε διδακτικό και ακαδημαϊκό προσωπικό, την ελλιπή στελέχωση των ΜΟΔΙΠ, τη μείωση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων κατά 68% από το 2008, την αύξηση του μέσου βαθμού υπερκάλυψης των θέσεων για εισακτέους φοιτητές, τη γήρανση του προσωπικού και τη μείωση των αποφοίτων με παράλληλη αύξηση των «αιώνιων φοιτητών». Οπότε τα ελληνικά πανεπιστήμια καλούνται να εφαρμόσουν ένα πλαίσιο ΔΠ αντίστοιχο με αυτό που θα εφαρμόσουν όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, τα οποία όμως έχουν αφιερώσει χρόνια έρευνας και πιλοτικών εφαρμογών πάνω στα θέματα της ποιότητας στην εκπαίδευση και έχουν αφομοιώσει εδώ και πολλά χρόνια δοκιμασμένες πρακτικές, οι οποίες είναι άγνωστες για τα ελληνικά δεδομένα. Αποτέλεσε λοιπόν προσπάθεια της ερευνήτριας στο προτεινόμενο πλαίσιο εφαρμογής ΔΠ να ενσωματωθούν σε αυτό διάφορες επιτυχημένες πρακτικές που εφαρμόζονται ήδη σε άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα την προϋπόθεση να διαθέτουν οι διδάσκοντες παιδαγωγική επάρκεια πριν εισαχθούν στις αίθουσες διδασκαλίας, τη λειτουργία Κέντρων Μάθησης και Διδασκαλίας, την αξιοποίηση των φοιτητών για παροχή υπηρεσιών υποστήριξης των συμφοιτητών τους, την παροχή υπηρεσιών μέριμνας για ευπαθείς ομάδες κ.ά. Επίσης, προτείνονται πρακτικές που έχουν προκύψει από τη διεθνή βιβλιογραφία και τα αποτελέσματα από τις έρευνες που διεξήχθηκαν για τις ανάγκες της παρούσας διατριβής, οι οποίες στοχεύουν στην αύξηση των ποσοστών απόκρισης στα ΕΑΜ και των ποσοστών παρακολούθησης των μαθημάτων από τους φοιτητές και γενικότερα στην επίτευξη της δέσμευσης του φοιτητή με τη μαθησιακή του εμπειρία και την πανεπιστημιακή κοινότητα γενικότερα.Γενικότερα, κατά την εφαρμογή ενός πλαισίου αξιολόγησης πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση σε οποιαδήποτε διαδικασία σχεδιάστηκε για να συλλέξει πληροφόρηση σχετικά με την επιτυχία ενός προγράμματος, μα