Αναζήτηση

Πλοήγηση

• Κοινότητες
• Συγγραφείς
• Έτος
• Τίτλοι
• Θέματα

Ο Χώρος μου

• Είσοδος

Βιοοικονομία και κοινή αγροτική πολιτική: βιβλιομετρική ανάλυση με χρήση δικτύων

Konstantinis Alvertos

Πλήρης Εγγραφή

---

Περίληψη

Κατά τα τελευταία χρόνια λόγω των, ολοένα και αυξανόμενων, περιβαλλοντικών και οικονομικών αδιεξόδων του υπάρχοντος γραμμικού, συμβατικού δίπολου παραγωγής-κατανάλωσης, παρατηρείται μια αυξημένη κριτική-δράση-κινητικότητα, τόσο από πλευράς θεσμών όσο και από πλευράς πολιτών, αναφορικά με τον επαναπροσδιορισμό των μέσων και των σκοπών της παραγωγής υπό το πρίσμα του πεπερασμένου της υλικής επάρκειας του πλανήτη. Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για το μοντέλο της βιοοικονομίας, ως μια εναλλακτική λύση, έχει εισέλθει στο διάλογο δυναμικά. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή επιτροπή, ως βιοοικονομία ορίζεται «το σύνολο των μερών της οικονομίας τα οποία χρησιμοποιούν ανανεώσιμους βιολογικούς πόρους από την ξηρά και τη θάλασσα-όπως οι καλλιέργειες, τα δάση, τα ψάρια, τα ζώα και οι μικροοργανισμοί- για την παραγωγή τροφίμων, υλικών και ενέργειας.», ορισμός ο οποίος είναι ενδεικτικός της σπουδαιότητας της βιολογικής πρώτης ύλης στο εν λόγω σύστημα. Στα πλαίσια όμως της Ε.Ε τομείς καθοριστικοί για την παραγωγή της πρώτης ύλης, π.χ. γεωργία, είναι ήδη καθορισμένοι από, προ καιρού θεσπισμένες, πολιτικές όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π). Πιο συγκεκριμένα, η ευρωπαϊκή επιτροπή αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η στρατηγική για τη βιοοικονομία «θα αναζητήσει συνέργειες και θα σεβαστεί τη συμπληρωματικότητα με άλλες πολιτικές, όργανα και πηγές χρηματοδότησης με τα οποία μοιράζονται και απευθύνονται στους ίδιους τομείς, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική και Κοινή Πολιτική Αλιείας, η ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική, περιβαλλοντικές, βιομηχανικές, πολιτικές απασχόλησης, ενέργεια και υγείας.» Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο, μέσω της επιστημονικής βιβλιογραφίας, να μελετήσει τη βιοοικονομία ως αυτόνομη δομή αλλά και να εντοπίσει τους βασικούς τομείς συν-επιρροής των δύο σχημάτων (βιοοικονομία-Κ.Α.Π), ο συμβιβασμός των πιθανών αντιφάσεων των οποίων θα ωφελούσε τη συνύπαρξη και λειτουργία τους. Επιλέξαμε να απευθυνθούμε στην επιστημονική βιβλιογραφία για τρεις (3) κύριους λόγους. Εν πρώτοις, θεωρήσαμε ότι οι, κατ’ έτος, μετατοπίσεις ενδιαφέροντος της επιστημονικής κοινότητας, στα εν λόγω θέματα, αντικατοπτρίζουν συνολικά τη δυναμική εξέλιξη των μορφών των, υπό μελέτη, σχημάτων. Εν δευτέροις, σε θεσμικό επίπεδο, η ευελιξία και οι διαφορετικές μορφές που είναι δυνατό να λάβει η βιοοικονομία επιτρέπει στα κράτη να ορίζουν και να θέτουν στόχους, σύμφωνα με τις ίδιες ανάγκες και ιδιαιτερότητες, οι οποίοι δημιουργούν διαφοροποιημένα σχήματα βιοοικονομίας. Μέσω της επιστημονικής βιβλιογραφίας μας δίνεται η δυνατότητα εξαγωγής ενός ολιστικού ορισμού της βιοοικονομίας ο οποίος θα περιέχει όλους τους πιθανούς όρους του σχήματος ενώ οι προαναφερθείσες διαφοροποιήσεις θα συν-περιέχονται με τέτοιο τρόπο ώστε ο ορισμός διαφορετικών «συντελεστών βαρύτητας-σπουδαιότητας» σε κάθε όρο να πετυχαίνει την σύμπτωση του βιβλιογραφικού με τον εκάστοτε κρατικό ή θεσμικό ορισμό. Τέλος, η διαφορετική θεσμική φύση των δύο δομών, η βιοοικονομία στην Ε.Ε έχει θέση στρατηγικής ενώ η Κ.Α.Π θεσπισμένης ενωσιακής πολιτικής, μας αναγκάζει αφενός μεν να αποταθούμε στην επιστημονική βιβλιογραφία ώστε να αποφευχθεί η σύγκριση ανισοβαρών, ως προς τη δεσμευτικότητά τους αποφάσεων και εγγράφων, αφετέρου δε να ακολουθήσουμε αντίστροφη πορεία και• ξεκινώντας από το τελικό αποτύπωμα των δύο σχημάτων, όπως αυτό λαμβάνεται από την επιστημονική κοινότητα, να καταλήξουμε στα συνθετικά στοιχεία, τους βασικούς τομείς συν-επίδρασης των. Μεθοδολογικά, θέλοντας να συμπεριλάβουμε στη μελέτη μας το σύνολο της διαθέσιμης βιβλιογραφίας κατασκευάσαμε δίκτυα όρων αλληλοαναφοράς-αλληλεπίδρασης τα οποία περιέχουν τις λέξεις-κλειδιά τις οποίες επέλεξαν οι μελετητές για να συνοψίσουν τα κείμενά τους, τοποθετημένες βάσει της συνάφειας τους στο χώρο και στο χρόνο, προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε την ποσοτική βιβλιογραφική πληροφορία σε ποιοτικά συμπεράσματα. Πιο απλά, θεωρήσαμε ότι κάθε σύνθετη και πολυπαραγοντική έννοια μπορεί να αναλυθεί σε απλούστερες-βασικότερες υπό την προϋπόθεση ότι αυτές βρίσκονται διαρκώς τοποθετημένες στην πρέπουσα «νοηματική απόσταση» από την κεντρική. Τα συμπεράσματα της μεθόδου κινήθηκαν σε δύο άξονες. Κατά πρώτον, εξετάστηκε η έννοια της βιοοικονομίας ως αυτόνομο σχήμα και η προβολή και εξέλιξή της στο μέλλον ως αναμορφωμένο μοντέλο κυκλικής οικονομίας και η δυνατότητα συνδυασμού τους προς ένα νέο μοντέλο κυκλικής βιοοικονομίας• ενώ κατά δεύτερον, επιχειρήθηκε η συσχέτιση του υφιστάμενου τρόπου οργάνωσης της βιοοικονομίας σε σχέση

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες