Η ενετική έπαυλη που βρίσκεται στο Κατωχώρι των Κεραμειών, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα φεουδαρχικής κατοικίας της ύστερης Ενετοκρατίας και διακρίνεται για την επιμελημένη κατασκευή της. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση πρότασης μορφολογικής αποκατάστασης του μνημείου απαντώντας στα βασικά ερωτήματα, που θέτει η θεωρία της συντήρησης και της αποκατάστασης ενός αρχιτεκτονικού έργου. Αναγνωρίζοντας τις μεταγενέστερες επεμβάσεις, που έλαβαν χώρα στο μνημείο έγινε προσπάθεια απόδοσης της αρχικής μορφής που είχε η έπαυλη κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, καθώς σε συνδυασμό με τους δύο ήδη αποκατεστημένους παρακείμενους ναούς, δύναται να αποδοθεί ως συγκρότημα κοσμικής και εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής της κρητικής υπαίθρου. Με αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται η μοναδικότητα του συμπλέγματος στον ελλαδικό χώρο και τονίζεται ότι η αποκατάστασή της έπαυλης αποτελεί αδήριτη ανάγκη για την περαιτέρω ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής.