Αμαλία Ματιάτου, "Η συμβολή του χρώματος στον εξελληνισμό του "Μοντέρνου"", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2018
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.79077
Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη τηςσυμβολής του χρώματος στον εξελληνισμότου μοντέρνου. Παράλληλα εξετάζονται οιπροσωπικές επιρροές των αρχιτεκτόνωναλλά και οι σχέσεις και οι συνεργασίεςπου ανέπτυσσαν με τους ζωγράφους, στοπλαίσιο της ίδιας επιδίωξης.Το χρώμα εμφανίζεται από την προϊστορικήεποχή αποτελώντας όχι μόνο αισθητικήαλλά και κοινωνική ανάγκη. Στην ιστορίατης αρχιτεκτονικής κατέχει μείζονα σημασία,με εξαίρεση όμως το μοντέρνο κίνημα.Μεταξύ της κυριαρχίας του λευκού στομοντέρνου, εμφανίζονται σημαντικές«οάσεις χρώματος» με έντονες και καθαρέςαποχρώσεις, λόγω της έμφασης που δίνεταιστη σύνδεση αρχιτεκτονικής και χρώματοςαπό τη Σχολή του Bauhaus. Το μοντέρνοστην Ελλάδα κυριαρχεί μεσοπολεμικά, το’30-’40 και μεταπολεμικά, το ’50-’65. Σεαυτές τις περιόδους, υπάρχουν Έλληνεςαρχιτέκτονες που επηρεασμένοι από τομοντέρνο κίνημα, εντάσσουν το χρώμαστα έργα τους: οι Δημήτρης Πικιώνης,Νίκος Μητσάκης, Κυριάκος (Κυριακούλης)Παναγιωτάκος, μεσοπολεμικά και οι ΝίκοςΒαλσαμάκης, Γιάννης Λιάπης, ΚωνσταντίνοςΔεκαβάλλας και Δημήτρης Φατούρος,μεταπολεμικά. Ωστόσο τα χρώματα τουμοντέρνου που χρησιμοποιούνται στονελληνικό χώρο, εμφανίζονται σε γαιώδειςκαι ήπιες αποχρώσεις. Κυρίως την εποχήτου μεσοπολέμου, έχει διαπιστωθεί ότι ησυνεργασία αρχιτεκτόνων με ζωγράφουςοδήγησε σε σημαντικά αποτελέσματαστην ογκοπλαστική διαμόρφωση και τοχρώμα των κτιρίων. Τέλος επισημαίνεται ηλειτουργία του χρώματος ως γεφύρωση τουμοντερνισμού με το νεοκλασικισμό και τηνελληνική παράδοση.