Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν τόποι έντονα φορτισμένοι ιστορικάκαι συναισθηματικά, αφού ο χώρος της φαίνεται να μπορεί να φιλοξενήσειιδανικά τοπία και να καλλιεργήσει τους μύθους και τις ιστορίες γύρω από τοόνομά τους. Η Αρκαδία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ιδανικού τόπουτου ελλαδικού χώρου, η οποία έχει συμβολοποιηθεί μέσω του ομώνυμουμύθου, ως γη αιώνιας ευδαιμονίας, ως παράδεισος.Οι αναφορές στο ειδυλλιακό τοπίο της από εκπροσώπους των ΚαλώνΤεχνών, από την αρχαιότητα μέχρι τα νεότερα χρόνια, το κατέστησαν ωςιδεώδες. Αυτό το ιδεώδες αναπτύχθηκε «εν εξορία», ως ένα ελληνικό όνειροτης Ευρώπης και σήμερα η αναφορά του σε αυτή τη γη δε φτάνει συνήθωςπέρα από τους συγκεχυμένους απόηχους του μότο et in arcadia ego και τηθολή ανάμνηση ενός πίνακα του Poussin.Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση της επιρροής του αρκαδικούμύθου στην εξέλιξη των ιδεών για το τοπίο, δια μέσω πολλαπλώνκαλλιτεχνικών εκφράσεων, όπου αυτός απαντάται. Στην παρούσα ερευνητικήεργασία τίθενται τα εξής ερευνητικά ερωτήματα: πώς εκφράστηκε ο αρκαδικόςμύθος από τις Καλές Τέχνες; ,πώς συνδέεται το τοπίο της Αρκαδίας με τηνέννοια του Παραδείσου και της Ουτοπίας και γιατί επιλέχθηκε αυτός τοτόπος συγκεκριμένα για την εκπροσώπησή του; και τέλος πώς επηρέασετην υλοποίηση των ιδεών για το τοπίο στις πρώτες πρακτικές επεξεργασίαςτου. Η εργασία θα επιχειρήσει να απαντήσει σε αυτά μέσω της μελέτης τωνκαλλιτεχνικών εκφράσεων του αρκαδικού μύθου, από την πρώτη εμφάνισητους μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα στην ποίηση, στη λογοτεχνία, στηζωγραφική αλλά στους αντικατοπτρισμούς του στην τοπιακή επεξεργασία.