Στην παρούσα διπλωματική εργασία, διερευνώνται οι πρακτικές του περπατήματος ως μεθοδολογικό εργαλείο ανάγνωσης του χώρου της πόλης και οι χαρτογραφήσεις που προκύπτουν από αυτές τις τακτικές καταγραφής. Με γνώμονα θεωρήσεις για το αστικό τοπίο που αναπτύχθηκαν κατά τα μέσα του 20ου αιώνα και οι οποίες θέτουν τον άνθρωπο ως συντάκτη μιας νέας γεωγραφικής συνθήκης για την πόλη, επιχειρείται η συγκρότηση μιας μεθοδολογίας χαρτογράφησης χωρικών ποιοτήτων που αφορούν σε αυτή.Ως πεδίο έρευνας, η παρούσα εργασία εστιάζει στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, εντός των τειχών της πόλης του Ηρακλείου, όπου μέσω επιλεγμένων διαδρομών στο χώρο, προκύπτει μια σειρά από προσωπικές χαρτογραφήσεις. Στόχος είναι η ανάδειξη και η προβολή θραυσμάτων ατμοσφαιρών του συγκεκριμένου αστικού τοπίου που εκλείπουν από τους ισχύοντες γεωγραφικούς και πολεοδομικούς χάρτες, ώστε να διαμορφωθεί μια χαρτογραφική συνθήκη συσχετιζόμενη με μια αφαιρετική ερμηνεία για το χώρο. Οι χάρτες που προκύπτουν είναι ανοικτοί σε πολλαπλές ερμηνείες και αναγνώσεις, με σκοπό την σύνταξη ενός εγχειριδίου νοηματοδότησης του χώρου που ενδεχομένως να μπορεί να αποτελέσει υπόβαθρο ή/και συμπλήρωμα στις μελλοντικές σχεδιαστικές πρακτικές με επίκεντρο την περιοχή.