Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή έχει ως στόχο τον εμπλουτισμό της ήδη υφιστάμενης γνώσης αναφορικά με το πολυσύνθετο και πολυδιάστατο ζήτημα του ναυτικού πολέμου, με έμφαση στον πόλεμο των κατευθυνόμενων βλημάτων, την προκαλούμενη φθορά επί του αντιπάλου και την εκτίμηση του αποτελέσματος μιας πολεμικής αναμέτρησης. Επ’ αυτού, η αλληλεπίδραση πλειάδας παραγόντων εντός του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα, μολονότι αγγίζει τα όρια του χάους είναι δυνατό, υπό προϋποθέσεις, να προσεγγιστεί με αρκετά ικανοποιητικό τρόπο. Τούτο, με τη σειρά του, οδηγεί στην αναζήτηση επιστημονικών εργαλείων που θα μας επιτρέψουν να αξιοποιήσουμε «κρυφές» δυνάμεις του επιχειρησιακού περιβάλλοντος και με συγκροτημένο και τεκμηριωμένο τρόπο να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που σχετίζονται με την επικείμενη πολεμική αναμέτρηση.Η εξέλιξη της τεχνολογίας των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (Η/Υ) και της συνακόλουθης ανάπτυξης εξελιγμένων συστημάτων στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), έχουν καταστήσει τη διεξαγωγή των σύγχρονων ναυτικών επιχειρήσεων μια πολύ-παραγοντική διαδικασία για την αποδοτική και πλήρη κατανόηση της οποίας κάθε εμπλεκόμενος σε αυτήν, με την ιδιότητα του αποφασίζοντα, οφείλει πλέον από την περίοδο της ειρήνης, και όχι μόνο, να εξετάζει εναλλακτικά σενάρια δράσης που θα του εξασφαλίσουν τη μέγιστη βιωσιμότητα και βέλτιστη επίτευξη των αντικειμενικών του σκοπών.Συναφώς προς τα ανωτέρω, η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή αναπτύσσει ένα μοντέλο ναυτικής τακτικής το οποίο λαμβάνει υπόψη ένα ευρύ σύνολο παραγόντων που επηρεάζουν τη διεξαγωγή σύγκρουσης στη θάλασσα, μεταξύ των οποίων ενδεικτικά αναφέρονται- η ισχύς των εμπλεκόμενων ναυτικών δυνάμεων,- η εκπαίδευση και η ετοιμότητα του προσωπικού,- η γεωγραφία της περιοχής των επιχειρήσεων και- η ερμηνεία των συμπεριφορών των εμπλεκομένων υπό το πρίσμα της θεωρίας παιγνίων.Τα εν λόγω στοιχεία διαμορφώνουν τη σχέση αναλογικότητας της φθοράς (attrition) που δύναται να προκαλέσει η μία δύναμη στην άλλη και αναλόγως να τροποποιηθούν εγκαίρως οι τιμές των επιμέρους παραμέτρων ώστε να αναστραφεί μια πιθανή αρνητική εξέλιξη.Στα υπάρχοντα και μέχρι τώρα γνωστά μοντέλα ναυτικού πολέμου, μέσα από ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, δίδονται απαντήσεις σε επιμέρους ερωτήματα που απασχολούν έναν τακτικό διοικητή, αναφορικά με την τακτική χρήση ή αξιοποίηση των διατιθέμενων μέσων. Τα καίρια ερωτήματα που απασχολούν κάθε επιχειρησιακό διοικητή ο οποίος πρόκειται να αποφασίσει περί του βέλτιστου σχεδιασμού μιας επικείμενης πολεμικής αναμέτρησης, δοθέντων των δυνάμεων που του έχουν διατεθεί, είναι πολλά. Μερικά τέτοια θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:- Έχω την απαιτούμενη ισχύ σε σχέση με τον αντίπαλο ώστε να αναμετρηθώ μαζί του αξιώνοντας την επικράτησή μου;- Άλλως, με δεδομένη την δική μου ισχύ, με πόσους εχθρικούς στόχους θα μπορούσα να αναμετρηθώ αποτελεσματικά;- Ή διαφορετικά, σε μια δεδομένη αριθμητική υπεροχή του αντίπαλου, πόση ισχύ θα πρέπει να αντιπαραβάλλω απέναντί του ώστε να αποκτήσω το πλεονέκτημα της Νίκης;- Θα πρέπει να ξεκινήσω πρώτος τις εχθροπραξίες ή να αναμένω αμυνόμενος να δεχτώ το πρώτο χτύπημα και μετά να ανταπαντήσω;Εφόσον έχουμε συνδυάσει όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και συνάμα απαντήσει ικανοποιητικά στα προηγούμενα ερωτήματα, οδηγούμαστε στο θεμελιώδες ερώτημα:- «Ποιός εκτιμάται ως ο Νικητής της πολεμικής αναμέτρησης;»Για να απαντήσουμε επαρκώς στα ανωτέρω κεντρικά ερωτήματα, θα πρέπει, αρχικώς, να αναπτυχθούν και επεξηγηθούν τα πρώιμα θεωρητικά μοντέλα που εφαρμόσθηκαν για τον προσδιορισμό της προκαλούμενης φθοράς επί του αντιπάλου. Ακολούθως, θα πρέπει να αναφερθούν και αναπτυχθούν τα βασικά χαρακτηριστικά του ναυτικού πολέμου, καθώς επίσης και να επιχειρηθεί ο προσδιορισμός των συντελεστών ισχύος ανά πολεμική μονάδα. Η προκείμενη διατριβή θα εστιάσει στη μεθοδολογική ανάλυση της πρόκλησης φθοράς στον αντίπαλο μέσω κατάλληλων μαθηματικών μοντέλων λαμβάνοντας υπόψη ένα σύνολο αντικειμενικών παραγόντων που συνθέτουν το συσχετισμό ισχύος των αντιμαχόμενων δυνάμεων.Για την αποτίμηση της συμπεριφοράς των παραγόντων και της επίδρασής τους στην έκβαση του αποτελέσματος, θα υλοποιηθούν επαναλήψεις κάποιων χαρακτηριστικών υποθετικών σεναρίων μιας πολεμικής ναυτικής σύγκρουσης, ώστε να επιβεβαιωθεί η ισχύς της αναφερομένης μεθοδολογίας. Ως εκ τούτου η διαδικασία που θα υιοθετηθεί παραπέμπει στον όρο «Πολεμικό Παίγνιο» (War Game) ο οποίος είναι ο πλέον κατάλληλος για να περιγράψει τη διεξαγωγή των συν