Το πέρασμα από την βιομηχανική στην λεγόμενη «μετά-βιομηχανικήκοινωνία» έχει επιφέρει μετασχηματισμό στις πόλεις και τα αστικά τους τοπία.Ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις που ανέκαθεν στήριζαν την οικονομία τους στηβιομηχανία ήρθαν αντιμέτωπες με την αύξηση της ανεργίας και την υποβάθμιση.Για την αναβάθμιση των υποβαθμισμένων περιοχών, οι πόλεις εφάρμοσαν τηνλεγόμενη «στρατηγική αναγέννησης» μέσω του πολιτισμού αναζητώντας τηνοικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Στην στρατηγική αυτή που εφαρμόζεταιπολύ συχνά σε διεθνή κλίμακα, πρωτεύοντα ρόλο παίζουν τα μουσεία, ιδιαίτερατα μουσεία σύγχρονης τέχνης. Παρατηρείται όμως ότι αυτή η στρατηγική επιφέρειφαινόμενα «εξευγενισμού» στις περιοχές όπου εφαρμόζεται. Η υποβάθμιση τωνπρώην βιομηχανικών περιοχών αποτελούν αρχικά πόλο έλξης για τα ασθενέστερακοινωνικά στρώματα και στην συνέχεια τους τοπικούς καλλιτέχνες «μποέμ».Ενίοτε, στόχος αυτής της στρατηγικής είναι και η απομάκρυνση συγκεκριμένωνκοινωνικών ομάδων όπως η εργατική τάξη και οι τοπικοί καλλιτέχνες.Η αξία που αποδίδεται στον πολιτισμό μαζί με την νέα ιδιότητα τωνμουσείων ως δυναμικών εργαλείων αστικής αναγέννησης αλλάζουν τον ρόλοτους στην σύγχρονη κοινωνία. Ο ρόλος αυτός γίνεται εξωστρεφής και δυναμικόςλαμβάνοντας υπόψη τις αισθητικές και λειτουργικές ανάγκες των επισκεπτών τους.Επιπλέον, η μεγάλη σημασία του αστικού τουρισμού στην μεταβιομηχανική κοινωνίαοδήγησε στην κατασκευή εμβληματικών μουσείων. Για τον λόγο, αυτό τα μουσείαπου χρησιμοποιούνται ως εργαλεία για την αστική αναγέννηση συνηθίζεται νασχεδιάζονται από έναν παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονα με πρωτοποριακή μορφή.Για να είναι πάντως πιο αποτελεσματική η αστική αναγέννηση μέσω του μουσείουθα πρέπει να υποστηρίζεται από την ύπαρξη άλλων πολιτιστικών ιδρυμάτων τηςπεριοχής ή να σχεδιάζεται εξαρχής ολόκληρη συνοικία μουσείων.