Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου, το οποίο εμφανίζεται ως σύνολο τόπων υπό μορφή δικτύου, και ως μια ματιά της Πελοποννήσου, συνενώνει τοπία, οικισμούς και αισθήσεις σε μια ενιαία εν τῷ χρόνῳαφήγηση. Η έννοια του τόπου και του χαρακτήρα και η συγκινησιακή εμπειρία του ατόμου σε σχέση με το δίκτυο, σκιαγραφεί την κιναισθητική αντίληψη του τελευταίου για τον κόσμο. Μέσα από την ενιαία αρχιτεκτονική χειρονομία του, το δίκτυο ερμηνεύει και αρθρώνει το πολιτισμικό περιβάλλον και τα τοπία που συναντά, χωρίς να επιβάλλεται σε αυτά και τα συσχετίζει με το είναι του ανθρώπου.