Σε μια προσπάθεια διαχείρισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, η διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Η αναγκαιότητα παράδοσης ενός βιώσιμου πλανήτη στις επερχόμενες γενιές, οδηγεί τους αρχιτέκτονες στην επανάχρηση συνθετικών αρχών που έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο, εξεταζόμενες υπό το πρίσμα της αρχιτεκτονικής βιωσιμότητας. Προς αυτήν την κατεύθυνση και αναγνωρίζοντας μια πιο "πράσινη" πλευρά της νεωτερικότητας, επιχειρείται η συγκέντρωση όλων των διδαγμάτων του Μοντέρνου κινήματος για το σύγχρονο βιοκλιματικό σχεδιασμό. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της συγκεκριμένης εργασίας εστιάζεται στην προσπάθεια γεφύρωσης της απόλυτης αρχιτεκτονικής πειθαρχίας του Μοντέρνου κινήματος, το οποίο εξελίσσεται και αναγεννιέται συνεχώς, διατηρώντας αναλλοίωτη την ουσία του, με την εκ διαμέτρου αντίθετη πολυπλοκότητα του φυσικού περιβάλλοντος, το οποίο δύσκολα παραδίδεται σε συγκεκριμένους κανόνες. Μένει λοιπόν να αποδειχθεί αυτή η σχεδιαστική διορατικότητα του κινήματος και η ικανότητά του να απαντάει σε σύγχρονους βιοκλιματικούς προβληματισμούς, μέσα από την αναζήτηση... Βιοκλιματικού σχεδιασμού στο Μοντέρνο κίνημα.