Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή εξετάστηκε η παραγωγή στρουβίτη από υγρά απόβλητα που προέρχονταν από την Εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ) της πόλης Χανίων. Η χρήση του στρουβίτη ως λίπασμα έχει προταθεί εδώ και 150 χρόνια, αλλά παρέμεινε περιορισμένη, λόγω του υψηλού κόστους παρασκευής. Στις μέρες μας, οπότε η απομάκρυνση φωσφόρου από τα υδατικά απόβλητα είναι επιβεβλημένη, έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για τη δυνατότητα ανάκτησής του με τη μορφή κρυστάλλων στρουβίτη.Για τη διεξαγωγή των πειραμάτων, υδατικά δείγματα συλλέχθηκαν από τις φυγοκεντρικές αντλίες της ΕΕΛ των Χανίων, κατά το στάδιο της αφυδάτωσης της ιλύος. Τα υπό μελέτη δείγματα προέρχονταν από: α) ιλύ, η οποία έχει υποστεί πρωτοβάθμια καθίζηση και αναερόβια χώνευση, καθώς επίσης β) ιλύ, η οποία έχει υποστεί αερόβια βιολογική επεξεργασία. Με τη χρήση ενός ηλεκτροδίου μαγνησίου και τη μέθοδο της ηλεκτροκροκίδωσης πραγματοποιήθηκαν δοκιμές με στόχο να ανακτηθεί ο φώσφορος που περιέχονταν στα λύματα με τη δημιουργία στρουβίτη, με ταυτόχρονη μείωση των τιμών του αζώτου. Η ανάκτηση φωσφόρου με τη μορφή στρουβίτη δεν είναι μια απλή διεργασία, καθώς επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους. Για το λόγο αυτό, εξετάστηκαν οι παράγοντες που επηρεάζουν τον ρυθμό παραγωγής του στρουβίτη, όπως το pH, η μοριακή αναλογία και η πυκνότητα της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος. Τέλος, πραγματοποιήθηκε σχολιασμός των αποτελεσμάτων και σύγκριση με υπάρχουσες μελέτες. Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει η δυνατότητα σχηματισμού στρουβίτη με αυτή τη μέθοδο, η καθαρότητα του οποίου εξαρτάται άμεσα με την τιμή του pH και τη μοριακή αναλογία αζώτου – φωσφόρου.