Στον ψηφιακό ήχο η πιο διαδεδομένη μορφή αποθήκευσης της μουσικής χωρίς συμπίεση είναι η cd ποιότητα στα 44.1khz και 16bit.Για αρκετούς μουσικόφιλους η ποιότητα του cd δε μπορεί να προσφέρει τη μέγιστη ακουστική εμπειρία που μπορεί να λάβει ο ακροατής και υποστηρίζουν την ανωτερότητα των αρχείων υψηλής ανάλυσης,μεγαλύτερης συχνότητας δειγματοληψίας δηλαδή και εύρους bit,ανοίγοντας έτσι μια δημόσια συζήτηση η οποία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 με την εμφάνιση των πρώτων μουσικών αρχείων σε ποιότητα Dvd και συνερχίζεται μέχρι και σήμερα. Η παρούσα διπλωματική στοχεύει στη βελτίωση της cd ποιότητας με την εφαρμογή μαθηματικών μοντέλων Interpolation πάνω στο αρχικό δειγματοληπτημένο σήμα χωρίς την αλλαγή του ρυθμού δειγματοληψίας ώστε στη συνέχεια να σχεδιαστεί μια Hardware υλοποίηση η οποία θα το προσφέρει αυτό σε πραγματικό χρόνο.Αφου μελετήθηκαν οι δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο αυτί και το ρόλο που παίζει ο τομέας της ψυχοακουστικής κατά την ακουστική εμπειρία,σχεδιάστηκαν και μοντελοποιήθηκαν δύο μέθοδοι Interpolation,η Linear και η Cubic Spline. Aφού υλοποιήθηκαν και μελετήθηκε πειραματικά η συμπεριφορά των δύο μεθόδων τόσο οπτικά με το φασματογράφημα και τις κυματομορφές τόσο και ακουστικά με την επιλογή μουσικών δειγμάτων με διαφορετικά χαρακτηριστικά,αξιολογήσαμε τις μεθόδους,συγκρίναμε τις διαφορές για διαφορετικούς ρυθμούς δειγματοληψίας και αναφέραμε τα θετικά και αρνητικά που παρουσιάζουν σε κάθε περίπτωση.Η μέθοδος με το Cubic Spline η οποία είναι κ η βασική μέθοδος Interpolation σε αυτή τη διπλωματική,έδωσε ενδιαφέρον αποτελέσματα σε σύγκριση με το αρχικό σήμα,ενώ αντίθετα η Linear μέθοδος ήταν σχεδόν πάντα κατώτερη του αρχικού. Στη συνέχεια προσαρμόστηκε η μέθοδός μας για τη πιθανή υλοποίηση σε Hardware η οποία και σχεδιάστηκε και αξιολογήθηκε.