Ιωάννα Παναγέα, "Μελέτη επίπτωσης της ξηρασίας στους μεσογειακούς βοσκοτόπους υπό την επίδραση της κλιματικής αλλαγής", Μεταπτυχιακή Διατριβή, Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2016
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.63491
Η μελέτη των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις άνυδρες περιοχές όπως η Μεσόγειος αποτελεί σημαντικό αντικείμενο έρευνας τα τελευταία χρόνια καθώς είναι εξαιρετικά απρόβλεπτες και επηρεάζονται από ακραία καιρικά φαινόμενα όπως η ξηρασία. Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας και η μεταβλητότητα των βροχοπτώσεων αναμένεται να επηρεάσει την διακύμανση της ξηρασίας και κατά συνέπεια την παραγωγικότητα των οικοσυστημάτων. Η πρόβλεψη της απόκρισης της βλάστησης στις ξηρασίες μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία στρατηγικών και λήψη αποφάσεων για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιούνται εννέα διαφορετικά κλιματικά μοντέλα πρόβλεψης κάτω από δύο σενάρια συγκεντρώσεων αερίων του θερμοκηπίου. Λόγω των συστηματικών σφαλμάτων που παρουσιάζουν τα κλιματικά μοντέλα, ακολουθεί διόρθωση του σφάλματος μεροληψίας για περιορισμό των υπαρχόντων αβεβαιοτήτων. Με βάση τα παραπάνω γίνεται (α) πρόβλεψη της διακύμανσης της ξηρασίας με τους δείκτες ξηρασίας SPI, που λαμβάνει υπόψη μόνο την βροχόπτωση, και RDI, που συνυπολογίζει και την αλλαγή της θερμοκρασίας, και (β) πρόβλεψη των φαινομένων ξηρότητας με χρήση του δείκτη ξηρότητας της UNEP. Η σχετική αλλαγή της απόκρισης της βλάστησης των βοσκοτόπων στην αλλαγή του κλίματος υπολογίζεται με την συνάρτηση καλλιέργειας–ύδατος παραγωγής όπου προτείνεται από το FAO.Η ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται για 2 μελλοντικές περιόδους μελέτης στην ευρωπαϊκή περιοχή της Μεσογείου καθώς και 4 περιοχές ενδιαφέροντος του ευρωπαϊκού προγράμματος CASCADE που υπόκεινται σε διαφορετικούς βαθμούς κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης. Έπειτα από την χωρική ανάλυση παρατηρήθηκε ότι στο μέλλον, τα φαινόμενα ξηρασίας σταδιακά αυξάνονται τόσο σε ένταση και δριμύτητα αλλά και σε χωρική έκταση με τις περισσότερες περιοχές της Μεσογείου να μεταβαίνον τουλάχιστον σε μία πιο ξηρή κλάση κατηγοριοποίησης. Αυτό έχει ως αντίκτυπο τη μείωση της σχετικής απόδοσης της βλάστησης των βοσκοτόπων μέχρι και 100%, σε μεμονωμένες βέβαια περιοχές, καθιστώντας τους εντελώς μη παραγωγικούς. Αντίθετα, παρατηρείται αύξηση της απόδοσης σε περιοχές όπου υπάρχουν ορεινοί όγκοι και σήμερα χαρακτηρίζονται πιο υγρές. Τα μοντέλα παρουσιάζουν παρόμοια αποτελέσματα μέχρι το 2050, με την αβεβαιότητα να αυξάνεται ως το 2100, και με την αύξηση του γεωγραφικού πλάτους. Η χρονική ανάλυση στις περιοχές ενδιαφέροντος καταδεικνύει τάση για αύξηση της θερμοκρασίας, της εξατμισοδιαπνοής, της ξηρότητας και έντασης των φαινομένων ξηρασίας, ενώ αντίθετα μείωση των κατακρημνίσεων.