Βαρβάρα Καραγιάννη, "Το κενό και το θείο στην αρχιτεκτονική των ναών της γνώσης", Ερευνητική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2015
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.32644
Οι βιβλιοθήκες διαχρονικά αποτελούσαν χώρους αποθήκευσης της συλλογικής γνώσης, με αποτέλεσμα την προσπάθεια αξιοποίησης του χώρου αυτού, όσο καλύτερα γινόταν. Ωστόσο κάποιοι αρχιτέκτονες επιλέγουν να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα και να αποδώσουν στο χώρο της βιβλιοθήκης μια συμβολική σημασία/έννοια μέσα από την χρήση μεγάλων κενών χώρων. Παρόλο που ο "στόχος" των αρχιτεκτόνων είναι κοινός ωστόσο ο σχεδιασμός των κενών χώρων διαφέρει, αντικατοπτρίζοντας κάθε φορά τις φιλοσοφικές πεποιθήσεις του εκάστοτε αρχιτέκτονα. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη μελέτη του κενού χώρου, ως βασικό συνθετικό εργαλείο, σε τρεις βιβλιοθήκες, από τρεις αρχιτέκτονες με διαφορετικές φιλοσοφικές αντιλήψεις : α. τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Philips Exeter του L.I.Kahn, β. τη δημοτική βιβλιοθήκη της Στουτγάρδης του E.Y.Yi, γ. την πρόταση για την Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας του R.Koolhaas. Η ανάλυση και ερμηνεία των κενών χώρων των βιβλιοθηκών αυτών, έχουν ως σκοπό να μελετήσουν και να αναδείξουν εκείνους τους συνθετικούς χειρισμούς που αντικατοπτρίζουν τις φιλοσοφικές αντιλήψεις των αρχιτεκτόνων.