Η φύση αποτελεί ένα εκτεταμένο «εγχειρίδιο» βιολογικών μηχανισμών, που με το παράδειγμά τους, μπορούν να δώσουν διεξόδους σε πολλά σύγχρονα προβλήματα που οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν ήδη καταφέρει να λύσουν μέσω της εξελικτικής διαδικασίας. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η παρουσίαση ενός εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης της σχέσης δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος υπό το πρίσμα της βιομίμησης. Με έμφαση στα οικιστικά σύνολα, γίνεται διερεύνηση τόσο των δυνατοτήτων, όσο και των ορίων αυτής της πρακτικής, καταλήγοντας σε συμπεράσματα ως προς το μέγεθος της χρησιμότητας αλλά και της εφαρμοσιμότητας της.