Η παρούσα ερευνητική εργασία εξετάζει τη σχέση μεταξύ αρχιτεκτονικής και διαλογισμού, εστιάζοντας στον τρόπο με τον οποίο τα χωρικά χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη νοητική και αισθητηριακή εμπειρία του διαλογιζόμενου. Μελετώνται τόσο οι θεωρητικές βάσεις και μορφές του διαλογισμού σε διάφορες θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις, όσο και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του χώρου που ενισχύουν την πρακτική του, όπως το φως, ο ήχος, η υφή, το χρώμα και η δομή.Η εργασία αξιοποιεί βιβλιογραφικές και διαδικτυακές πηγές για να αναδείξει την επίδραση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στην ψυχολογική κατάσταση του χρήστη, δίνοντας έμφαση στη δημιουργία περιβάλλοντος που ευνοεί τη συγκέντρωση, την ηρεμία και την ενσυνειδητότητα. Επιχειρείται μια διεπιστημονική προσέγγιση που συνδυάζει στοιχεία από την αρχιτεκτονική, την ψυχολογία, τη φιλοσοφία και τις νευροεπιστήμες.Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο αρχιτέκτονας καλείται να ενσωματώσει εργαλεία σχεδιασμού που δεν υπηρετούν μόνο την αισθητική, αλλά και την ψυχική υγεία και ευεξία του ατόμου, προσφέροντας χωρικές εμπειρίες οι οποίες υποστηρίζουν ουσιαστικά τη διαλογιστική διαδικασία.