Το έργο με τίτλο Διερεύνηση πιλοτικών αεριζόμενων τεχνητών υγροβιότοπων με διαφορετικά υποστρώματα στην επεξεργασία αστικών λυμάτων από τον/τους δημιουργό/ούς Paragioudakis Konstantinos διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Βιβλιογραφική Αναφορά
Κωνσταντίνος Παραγιουδάκης, "Διερεύνηση πιλοτικών αεριζόμενων τεχνητών υγροβιότοπων με διαφορετικά υποστρώματα στην επεξεργασία αστικών λυμάτων", Διπλωματική Εργασία, Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2024
https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.100216
Ο τεχνητός υγροβιότοπος, είναι μια αναπτυσσόμενη τεχνολογία διαχείρισης υγρών αποβλήτων. Αυτή η διπλωματική εργασία, διερευνά την εφαρμογή τεχνητού αερισμού, σε τεχνητούς υγροβιότοπους κατακόρυφης ροής, ως τρόπο βελτίωσης αυτής της τεχνολογίας, για τη διαχείριση αστικών λυμάτων. Για τη διερεύνηση, χρησιμοποιήθηκαν τρεις πιλοτικοί τεχνητοί υγροβιότοποι κατακόρυφης ροής, με διαφορετικά υλικά πλήρωσης, στους οποίους εφαρμόζονταν τεχνητός αερισμός και οι οποίοι ήταν τοποθετημένοι σε έκταση του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ως βάση για τον κάθε τεχνητό υγροβιότοπο, χρησιμοποιήθηκε μια δεξαμενή κατασκευασμένη από πολυαιθυλένιο. Τα υλικά πλήρωσης που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν ανακυκλωμένο πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας και ασβεστολιθικό χαλίκι. Στους δύο από τους τρείς, φυτεύτηκε το είδος φυτού που ονομάζεται Phragmites australis, το οποίο είναι γνωστό και ως ‘κοινό καλάμι’ και ο άλλος χρησιμοποιήθηκε για έλεγχο. Η δεξαμενή η οποία περιείχε πολυαιθυλένιο και είχε φυτευτεί ονομάστηκε P, η δεξαμενή η οποία περιείχε χαλίκι και είχε φυτευτεί ονομάστηκε G και η δεξαμενή η οποία περιείχε πολυαιθυλένιο και χρησιμοποιήθηκε για έλεγχο ονομάστηκε C Για τον αερισμό των τεχνητών υγροβιότοπων, χρησιμοποιήθηκε ένας αεριστήρας για τον κάθε έναν. Δοκιμάστηκαν διαφορετικές υδραυλικές φορτίσεις στο διάστημα παρακολούθησης των μονάδων, ενώ η εφαρμογή υγρού αποβλήτου λάμβανε χώρα κάθε δύο ημέρες. Τα αστικά λύματα που εφαρμόζονταν, ήταν πρωτοβάθμια εκροή από την εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων των Χανίων. Μετρήσεις γίνονται για την ποσότητα εκροής του κάθε πιλοτικού τεχνητού υγροβιότοπου. Κάθε οχτώ με δέκα ημέρες συλλέγονταν δείγμα από την πρωτοβάθμια εκροή η οποία εφαρμόζονταν και από την εκροή του κάθε υγροβιότοπου. Στα δείγματα, γινόντουσαν αναλύσεις BOD, COD, TOC, TSS, TN, 〖NΗ〗_4^+-N, NO_3^--N, TP, PO_4^(3-)-P, pH και EC, στο Εργαστήριο Τεχνολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος, της σχολής Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης. Έγιναν επίσης μετρήσεις της φυτικής βιομάζας που αναπτύχθηκε στον κάθε τεχνητό υγροβιότοπο και λήφθηκαν δείγματα από τα φύλλα, τους κορμούς και τις ρίζες. Σε αυτά τα δείγματα έγιναν αναλύσεις ολικού αζώτου, ολικού φωσφόρου και μετάλλων. Στα αποτελέσματα της εργασίας, παρουσιάζονται οι τιμές των συγκεντρώσεων της εισροής, της εκροής του κάθε υγροβιότοπου, οι τιμές των απομακρύνσεων στον κάθε υγροβιότοπο και οι τιμές των μετρήσεων και των αναλύσεων της φυτικής βιομάζας. Από τις αναλύσεις που έγιναν στα δείγματα, η απομάκρυνση BOD ήταν 94,8±4,0% στην P, 85,6±13,2% στην G και 69,2±13,2% στην C, η απομάκρυνση COD ήταν 91,0±5,6% στην P, 84,2±16,0% στην G και 74,9±13,5% στην C, η απομάκρυνση TOC ήταν 69,5±13,0% στην P, 57,3±21,6% στην G και 56,2±25,1% στην C, η απομάκρυνση TSS ήταν 83,4±16,0% στην P, 86,0±11,2% στην G και 63,6±18,9% στην C, η απομάκρυνση TN ήταν 84,0±10,6% στην P, 67,3±17,4% στην G και 33,9±20,4% στην C, η απομάκρυνση 〖NΗ〗_4^+-N ήταν 96,1±9,0% στην P, 79,5% στην G και 63,9±19,0% στην C, , η απομάκρυνση TP ήταν 57,1±26,5% στην P, 39,7±21,9% στην G και 24,1±25,5% στην C και η απομάκρυνση PO_4^(3-)-P ήταν 60,1±25,4% στην P, 44,6±16,6% στην G και 21,7±12,8% στην C. Όπως αναλύεται και παρουσιάζεται στη συζήτηση αυτής της εργασίας, οι αποδόσεις και αυτές οι τιμές αποτελεσμάτων είναι ικανοποιητικές σε σχέση με παρόμοιες διερευνήσεις.